Zadania maturalne

ASCII [aski] (ang. American Standard Code for Information Interchange) – 7-bitowy kod przyporządkowujący liczby z zakresu 0-127: literom (alfabetu angielskiego), cyfrom, znakom przestankowym i innym symbolom oraz poleceniom sterującym. Na przykład litera "a" jest kodowana liczbą 97, a znak spacji jest kodowany liczbą 32.

Litery, cyfry oraz inne znaki drukowane tworzą zbiór znaków ASCII. Jest to 95 znaków o kodach 32-126. Pozostałe 33 kody (0-31 i 127) to tzw. kody sterującesłużące do sterowania urządzeniem odbierającym komunikat, np. drukarką czyterminalem.

Ponieważ kod ASCII jest 7-bitowy, a większość komputerów operuje na 8-bitowychbajtach, dodatkowy bit można wykorzystać na powiększenie zbioru kodowanych znaków do 256 symboli. Powstało wiele różnych rozszerzeń ASCII wykorzystujących ósmy bit (np. norma ISO 8859, rozszerzenia firm IBM lub Microsoft), nazywanychstronami kodowymi. Również kodowanie UTF-8 można uważać za rozszerzenie ASCII, tutaj jednak dodatkowe znaki są kodowane na 2 i więcej bajtach.

Szyfrowanie asymetryczne

Szyfrowanie asymetryczne

Szyfrowanie asymetryczne (szyfrowanie z kluczem publicznym) jest nieco bardziej skomplikowane od szyfrowania symetrycznego. Podstawowa różnica polega na tym, że tutaj wyróżniamy dwa klucze - prywatny i publiczny. Oba klucze generowane są przez odbiorcę.

Szyfry asymetryczne wykorzystują dwa klucze: publiczny, który służy do zaszyfrowania wiadomości i prywatny - tajny, do odszyfrowania. Odbiorca wiadomości wysyła jawnie swój klucz publiczny, nadawca szyfruje nim wiadomość i wysyła. Do odszyfrowania służy klucz prywatny. Przechwycenie klucza publicznego nie pozwala na odszyfrowanie wiadomości. Nie można także w żaden sposób na jego podstawie odtworzyć klucza prywatnego. Szyfry asymetryczne są bardzo bezpieczne ale bardzo wolne. Dlatego najczęściej stosuje się kombinację tych dwóch typów szyfrowania. Samą wiadomość szyfruje się szybkim szyfrem symetrycznym a klucz bezpiecznym szyfrem asymetrycznym.

Algorytmy szyfrujące

Kryptoanaliza zajmuje się zarówno odtworzeniem tekstu jawnego (danych przed zaszyfrowaniem) gdy nie jest znany klucz kryptograficzny jak i odtworzeniem samego klucza. 
1. Przestawianie kolumnowe: 5kolumn:
K R Y P T
O A N A L
I Z A
szyfr odczytujemy rzędami: KOI RAA YN PA TL
2.Szyfr płotowy.Litery tekstu jawnego zapisuje się tu tak, aby tworzyły kształt przypominający wierzchołek płotu zbudowanego ze sztachet. Tekst zaszyfrowany otrzymujemy odczytując kolejne wiersze tak utworzonej konstrukcji. Proces szyfrowania możemy przedstawić na prostym przykładzie
Przykład. "JUTRO JEST SOBOTA" (pomińmy przy zapisie spacje):J            O              T               O
 U      R       J       S      S       B     T
    T                E                O             A


Przykład. "JUTRO JEST SOBOTA" (pomińmy przy zapisie spacje):J            O              T               O
 U      R       J       S      S       B     T
    T                E                O             A


3 Szyfry  wieloalfabetyczne:
BASI:
Mamy 4 alfabety:
B C D E F.... A
A B C... Z
S T U... R
I J K... H
 I z każdego alfabtu wybieramy odpowiadające znaki, np.  DRUK = ERUL
TELFON - ZNAK = SOLP

Słowo klucz(litery nie mogą się powtarzać):

Wyszukiwanie wzorca w tekście

Algorytm Knutha-Morrisa-Pratta- algorytm wyszukiwania wzorca w tekście. Wykorzystuje fakt, że w przypadku wystąpienia niezgodności ze wzorcem, sam wzorzec zawiera w sobie informację pozwalającą określić gdzie powinna się zacząć kolejna próba dopasowania, pomijając ponowne porównywanie już dopasowanych znaków. Dzięki temu właściwy algorytm działa w czasie liniowym od długości przeszukiwanego tekstu i wzorca (co dla dużych wzorców ma znaczenie).
Algorytm został wynaleziony przez Donalda Knutha i Vaughana Pratta i niezależnie przez J. H. Morrisa w 1977, ale wszyscy trzej opublikowali go wspólnie.

Algorytm wydawania reszty, palindromy, sortowanie tekstu oraz anagramy

Problem wydawania reszty – zagadnienie z dziedziny algorytmiki, problem polegający na wybraniu z danego zbioru monet o określonych nominałach takiej konfiguracji, by wydać żądaną kwotę przy użyciu minimalnej liczby monet. Jego rozwiązania są wykorzystywane w automatach z napojami, bankomatach itd.

Palindrom (gr. palindromeo – biec z powrotem) – wyrażenie brzmiące tak samo czytane od lewej do prawej i od prawej do lewej. Przykładem palindromu jest: Kobyła ma mały bok. Współcześnie palindromy pełnią funkcję gry słownej.

Anagram – nazwa wywodząca się od słów greckich: ana- (nad) oraz grámma(litera), oznacza wyraz, wyrażenie lub całe zdanie powstałe przez przestawienie liter bądź sylab innego wyrazu lub zdania, wykorzystujące wszystkie litery (głoski bądź sylaby) materiału wyjściowego.