Model OSI (Open Systems Interconnection)
Aby umożliwić współpracę urządzeń pochodzących od
różnych dostawców konieczne stało się opracowanie zasad opisujących sposoby ich
komunikowania się. Standardy takie tworzą międzynarodowe organizacje
finansowane przez producentów sprzętu sieciowego. Do najbardziej znanych
należą ISO (International
Standard Organization) i IEEE (Institute of Electrical and
Electronic Engineers). Chociaż ich
postanowienia nie mają mocy prawnej, wiele rządów czyni z nich obowiązujące
standardy.
Jednym z najszerzej stosowanych
standardów jest model odniesienia ISO. Jest on zbiorem zasad komunikowania się
urządzeń sieciowych. Podzielony jest na siedem warstw, z których każda
zbudowana jest na bazie warstwy poprzedniej tzn. do usług sieciowych
świadczonych przez poprzednie warstwy, bieżąca warstwa dodaje swoje, itd.
Model ten nie określa fizycznej budowy
poszczególnych warstw, a koncentruje się na sposobach ich współpracy. Takie
podejście do problemu sprawia, że każda warstwa może być implementowana przez
producenta na swój sposób, a urządzenia sieciowe od różnych dostawców będą
poprawnie współpracować.
Poszczególne warstwy sieci stanowią
niezależne całości i chociaż nie potrafią wykonywać żadnych widocznych zadań w
odosobnieniu od pozostałych warstw, to z programistycznego punktu widzenia są
one odrębnymi poziomami.
Inaczej mówiąc, model OSI dzieli zadanie
przesyłania informacji między stacjami sieciowymi
na siedem mniejszych zadań, składających się na
poszczególne warstwy. Zadania te nie definiują
konkretnego protokołu, czyli nie precyzują one
dokładnie, jak dany fragment oprogramowania
pełniący zadania jednej z warstw ma działać, ale
tylko co - ma wykonywać.
ADRES
IP (ang. Internet Protocol Address) – unikatowy numer przyporządkowany
do każdego urządzenia sieci komputerowej, na przykład komputera, drukarki,
routera.
IPv4 – składa się
z 32 bitów, a więc z 4 oktetów (1oktet = 8 bitów). Aby przedstawić adres w
postaci czytelnej dla wszystkich użytkowników i łatwiejszej do zapamiętania,
zazwyczaj wartość każdego oktetu zapisuje się osobną liczbą dziesiętną,
poszczególne oktety oddzielając kropkami, na przykład 83.3.250.66 (każda liczba
dziesiętna odpowiada 8 bitom adresu IP ).
Ten ogólnie
przyjęty sposób zapisu adresu IP, czytelny dla użytkownika, jest znany jako format bajtowo-dziesiętny, a zapis nosi nazwę notacji dziesiętnej z kropkami.
Na przykład
32-bitowy adres 10000010 00001010 00001100 00011111 jest zapisany jako
130.10.12.31.
W obrębie adresu
wyróżnia się 2 składniki: identyfikator
sieciowy( ang. network id) oraz identyfikator komputera (ang.host id).
Model TCP/IP (ang. Transmission Control Protocol/Internet
Protocol) – teoretyczny model
warstwowej struktury protokołów komunikacyjnych. Model TCP/IP został
stworzony w latach 70. XX wieku w DARPA, aby
pomóc w tworzeniu odpornych na ataksieci komputerowych. Potem stał się podstawą
struktury Internetu.
Model
Podstawowym założeniem modelu TCP/IP jest podział całego
zagadnienia komunikacji sieciowej na szereg współpracujących ze sobą warstw
(ang. layers). Każda z nich może być
tworzona przez programistów zupełnie niezależnie, jeżeli narzucimy pewne
protokoły według których wymieniają się one informacjami. Założenia modelu
TCP/IP są pod względem organizacji warstw zbliżone do modelu OSI. Jednak
liczba warstw jest mniejsza i bardziej odzwierciedla prawdziwą strukturę
Internetu. Model TCP/IP składa się z czterech warstw.
